Pascal Claessens in zijn mijnmuseum in Stein. - © Ermindo Armino
Stein - In de achtertuin van de door de Staatsmijnen aangelegde haven in Stein opent Pascal Claessens (25) binnenkort zijn eigen privémuseum over de Zuid-Limburgse mijnhistorie. „Iemand moet dit verhaal toch doorvertellen?”
Op de wegen en terreinen van onze bedrijven dient met zich te gedragen overeenkomstig het reglement verkeersregels en verkeerstekens en het wegenverkeersreglement.
Was getekend: N.V. Nederlandse Staatsmijnen. Met dit authentieke bord, witte letters op een blauwe ondergrond, worden bezoekers van Pascal Claessens’ privémuseum over het Limburgse mijnverleden verwelkomd. De enorme collectie die de in Schimmert geboren verzamelaar in slechts vijf jaar tijd bijeen heeft gebracht in de loods achter zijn woning in Stein, omvat wagentjes, stutten, boorhamers, helmen, lampen, schachtkabels, stukken zeep en - op een paspop - het complete uniform van het muziekkorps van de ‘Domaniale’ in Kerkrade.
Restaurant
„Ik werkte bij Bickels, een restaurant in winkelcentrum Makado in Beek”, begint Claessens. „Die zaak is helemaal in mijnthema ingericht. Voor mijn baas moest ik destijds op zoek naar een reclamebord van ‘Laura Eierkolen’. Toen ik het eenmaal had, wilde ik het eigenlijk niet kwijt. Toen ben ik me gaan verdiepen in de mijnbouw die in onze regio heeft plaatsgevonden. Ook om niet met mijn mond vol tanden te staan als gasten weer eens vroegen waar dat apparaat voor diende.”
Pascal Claessens in het museum. - © Ermindo Armino
Vervolgens ontstaat een verzameldrift. Claessens struint rommelmarkten af en zoekt ook online naar museumstukken. Drie jaar geleden neemt hij een grote collectie over. „Daar zaten grote dingen bij. Hele wagons en lampenrekken. Ook spul uit Duitse en Belgische mijnen. Uit Poolse zelfs. Die heb ik naar het land van herkomst gestuurd. Daar hoort het thuis. De Limburgse spullen heb ik gehouden.”
Eerst slaat hij die op in de loods van het transportbedrijf van zijn vader. Claessens is immers nog thuiswonend. Een jaar geleden vond hij met zijn vriendin echter een geschikte woning, die voldeed aan zijn voorwaarden: grote tuin, dito schuur. In Stein. Pal achter de haven, die in 1935 is aangelegd in opdracht van… de Staatsmijnen. Vanuit de tuin is de gigantische hijskraan te zien die in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw heel wat steenkool heeft verladen.
Mijnfiets
In de eigen collectie kan de financieel adviseur ook de nodige pareltjes aanwijzen. „Ik heb van elke Limburgse mijn wel iets. Zelfs van de nooit in gebruik genomen Beatrix in Herkenbosch heb ik toch een penning en een rijbevoegdheidsbewijs kunnen vinden. De meeste moeite kostte echter het verkrijgen van een wit emaillen bordje van de Laura in Eygelshoven. Heb ik jaren naar gezocht”, zegt Claessens terwijl hij langs een mijnfiets en decennia oude stukken zeep loopt. Boven hem hangen de pakken en helmen aan het plafond. „Naast de loods een mijngang nabouwen is het einddoel.”
Op 23 april opent privémuseum D’r Bickel met een bijeenkomst voor oud-mijnwerkers en collega-verzamelaars. Daarna is de collectie te zie op afspraak en tijdens open dagen. „De enige persoonlijke link met dit verleden is dat ons familiebedrijf ooit voor de mijnen reed. Toch vind ik dat dit stukje Zuid-Limburgse historie niet verloren mag gaan. Het heeft ons veel gebracht, maar er is al zo veel tegen de vlakte of in de container gegaan. Steeds minder mijnwerkers zijn nog in leven. Iemand moet dit verhaal toch doorvertellen?”
Bron: De Limburger, 26-03-2022
Comments